مدح و شهادت امیرالمؤمنین علی علیهالسلام
به احـتـرام منـاجـات نـیـمـه شبـهـایش خـدا گـذشت ز ما شیـعـیـان رسـوایش عـلـی اجـازه نـداد آبــروی مـا بـرود! چه دیـنها که نـدارد گـدا به مـولایـش چگونه حاکم کوفه نمک غذایش بود؟! چگونه پی ببـرد عـقـل بر معـمّـایش؟! برای نوکر خود کـفـش نو خـرید ولی همیشه کفش پُر از وصله داشت بر پایش عـلی که قامت یل های شام را خم کرد شـکـست گـریـه اطـفـال قـد طـوبـایش طـلاق داد خـوشـیهـای پـوچ دنـیا را خـوشی آخـرتـش بـود حـزن دنـیـایـش کسی که باعلی امروز خویش را گذراند خوشا به روز قیامت خوشا به فردایش! خـدا گـواه به نـامـرد و مـرد رو نـزند هرآنـکسی که فـقـط حـیدراست آقایش کریـمی پـسران از کـریـمی پـدر است چه خوب ارث گرفـته حسن ز بابایش نشاند قـاتـل خود را به سـفـره کـرمش چه رحمتی است دراین سفره مصفایش سرش شکسته ولی عاشـقانه میخـنـدد نمانـده فـاصـلهای تا وصـال زهـرایش |